Rocznica

W tą sobotę przypada 24 rocznica mojego słubu, w związku z czym urządzamy obiad dla całej naszej rodzinki, przy okazji obie prababcie, w końcu wykurowane, będą miały okazję obejrzenia nowego prawnuka.
Menu będzie proste i niewyszukane czyli jak zwykle dla każdego to co lubi: Wszyscy uwielbiają pieczone kartofelki z rozmarynem ( 5kg idzie na raz), dla syna i wnuczki schabowe w sosiku, dla babć goleń wołowa duszona z dużą ilością cebulki, dla wegetarianki synowej kotleciki z sera żółtego, do tego uwielbiane przez wszystkich buraczki zasmażane, dla damskiej części towarzystwa i mojego męża sałata po włosku czyli z oliwą, cytryną i przyprawami, dla wnusi i syna mizeria (na słodko-kwaśno), do tego groszek zielony, który wszyscy lubią i dokładają sobie po trochu a na deser pewnie jakiś tort lodowy lub na bitej śmietanie (kupujemy w ostatniej chwili, więc nie wiadomo co będzie). Najprzyjemniej jest wtedy, gdy widzę znikające ze stołu potrawy i te dokładki, które wszyscy sobie nakładają. Od lat nie szykuję osobnej kolacji, bo wiem, że i tak nikomu po tym obiedzie już się nic nie zmieści a w ramach dodatków, dla chętnych rapacholin na nieuniknione uczucie przejedzenia:)

Będzie napewno jakaś bajka dla wnusi i oczywiście ogólne zachwyty wszystkich nad wnukiem:) O dobrą atmosferę zatroszczy się mąż żartując i opowiadając najnowsze dowcipy a ja wszystkich będę chwalić, bo mam do tego talent.

Taki jest plan i mam nadzieję , że nic mi go nie zakłóci, choć dziś fatalnie się czuję i mając jeszcze sporo rzeczy do zrobienia, przeleżałam już pół dnia. Teraz wstałam, popatrzę co u Was na blogach i wezmę się za sprzątanie, a resztę zostawię na jutro, znając siebie, dam radę.